Phaedra

Seneca 

iyi bilinir

aşk en inatçı ruhlara bile boyunduruk vurur

nefreti değiştirir

kaderin cömert sunularıyla azanlar, sınırsızca

sefahate kapılıp gidenler, özlem çeker hep tatmadıkları arzulara

iyi talihin ürkünç yoldaşı, şehvet, sızar içeriye işte o sıra

ne dün yediğin yemek keyif verir artık

ne sıradan giysiler, ucuz kadehler

niçin fakirhanelere pek uğramaz bu musibet

zevk içinde yaşayan evleri seçer kendine

niçin kutsal venüs mütevazı damlarda oturur

niçin edeplidir sevgisi sıradan insanın, aşmaz çizgisini

tevazuyla sınırlar kendisini; ama zenginler

saltanatla şişinenler, niçin hak edilenden fazlasını özler

aşırı güç, gücünden öte güç ister

dertler hafifse konuşur; ağırsa susup kalır

istese de asla göremez

gökkubbeyi, bir kez derinlere indi mi

ve sonsuz gecenin sessiz evine ulaştı mı kişi

öğrendim, aşk bütün vahşileri dizginler

tedavi istemek, yarı tedavidir

yolu yok, ölmesi yasaklanamaz

ölüm yazılan ve ölmesi gereken birine

korktun mu saldıracaksın, en güvenli yoldur bu

başa gelen değil, niyettir insanı iffetsiz kılan

ölümü asla saklayamazsın, ölmek isteyen birinden

arzulanan bir şeye yas tutmak, onurlu olamaz

ölümlerin en iyisidir, sevdiklerinin gözyaşları arasında ölmek

insanların yaşamlarını

rastgele yönetiyor kader

dağıtıyor armağanlarını eliyle, körlemesine

hep kötüleri gözetiyor

masumları ise eziyor, rezil bir istekle

kraliyet sarayını ele geçirmiş sahtekarlık, hüküm sürüyor

aşağılık halk ülkesini baltacılara teslim etmiş, keyif çatıyor

onlara hizmet ediyor, bir yandan da nefret ediyor

hırçındır erdem

olmadık armağanlar kazanır hep dürüstlükten

masumların başına musallat olur amansız yoksulluk

ırz düşmanı iktidara oturur, rezilce hüküm sürer

ah, değersiz utanç, ah sahte onur

ne felaketler pahasına döner şu kaderin tekeri